Witamina B

Duże ilości tej witaminy znajdują się w drożdżach, otoczkach nasion zbóż (otrębach) i w mięsie wieprzowym. Niedobór powoduje zaburzenia przemiany materii (szczególnie w zużytkowaniu węglowodanów) oraz uszkodzenie nerwów obwodowych. Brak witaminy Bi stanowi jak wspomniano przyczynę beri-beri. Choroba ta rozpowszechniła się znacznie w Azji, w okresie kiedy ludność rozpoczęła odżywiać się dokładnie oczyszczonym, polerowanym ryżem, pozbawionym czerwonej otoczki. Zarówno otoczka ziarna ryżu, jak i otoczki ziaren zbóż uprawianych w naszym klimacie są bogatym źródłem witaminy Bt. Stąd właśnie tak wysoką wartość ma mąka razowa i pieczywo ciemne. Witamina B2 (ryboflawina) jest bardzo rozpowszechniona w naturze. Duże jej ilości znajdują się w wątrobie, nerkach, drożdżach, mleku, pomidorach, szpinaku, kapuście, a mniejsze w szeregu różnych pokarmów. Niedobór tej witaminy (rzadko występujący) jest przyczyną rozmaitych chorób skóry. Jednym z objawów niedoboru są pęknięcia w kącikach ust, tzw. „zajady”; częstym objawem współistniejącym jest światłowstręt i pogorszenie widzenia. Witamina PP (niacyna, kwas nikotynowy) znajduje się w drożdżach, wątrobie, mięsie, mleku, pomidorach i jarzynach. Niedobór witaminy PP powoduje ciężką chorobę, zwaną pelagrą, w której zmiany dotyczą skóry, przewodu pokarmowego i układu nerwowego. Skóra staje się chropowata i wykazuje objawy zapalne, szczególnie w miejscach wystawionych na działanie światła. Objawami ze strony przewodu pokarmowego są zaburzenia trawienia rozwolnienie i bóle. Do objawów nerwowych należą zaburzenia świadomości, bóle głowy i ogólne otępienie. Oprócz wyżej wymienionych, do zespołu witamin B należą jeszcze inne witaminy. W r. 1948 została poznana witamina oznaczona jako B12. Witamina B12 znajduje się w surowej wątrobie. Jest ona niezbędna do prawidłowego działania szpiku i wytwarzania krwinek czerwonych. Brak witaminy B12 prowadzi do niedokrwistości (anemii) nazywanej dawniej „złośliwą”.