Sen o wypadających zębach

Mimo że najważniejsze znaczenie dla ewolucji przypisuje Darwin doborowi naturalnemu, zmiany w rozwoju organizmów osiągane w hodowli są tak wyraźne, że Darwin opisuje je na początku swej pracy. Hodowcy, dzięki specjalnemu, kierunkowemu doborowi osobników do dalszej reprodukcji, tj. dzięki selekcji, osiągają w stosunkowo krótkim czasie i na przestrzeni niewielu pokoleń tak znaczne spotęgowanie pożądanych cech organizmu, że np. hodowane w różnych celach zwierzęta, mimo że należą do tego samego gatunku, są do siebie zupełnie niepodobne. Przykładem mogą być różne rasy psów, gołębi, owiec, krów, koni, kur itd. Psy jamniki są np. zupełnie odmienne od chartów, pekińczyków, buldogów i innych, a przecież wszystkie spotykane rasy psów należą do tego samego gatunku i pochodzą z osobników, u których wyraźne cechy dzisiejszych ras były zaledwie w zawiązku. Oczywiście przed świadomym doborem hodowcy działał przez długi okres dobór nieświadomy, a nieznaczne początkowo różnice pomiędzy osobnikami narastały w ciągu pokoleń, dzięki przekazywaniu ich i potęgowaniu drogą dziedziczenia (tzw. dywergencja cech). Podobne przykłady można oczywiście również wskazać w świecie roślin. Ilustracją mogą być np. różne odmiany kapusty zwykła, brukselka, jarmuż, kalafior wytworzone przez kierunkową hodowlę dzikiej kapusty.