HIGIENA NARZĄDU SŁUCHU

Ucho jako narząd jednego z najważniejszych zmysłów wymaga specjalnego przestrzegania zasad higieny i stałego pielęgnowania. Postępowanie takie obowiązuje już od pierwszych dni życia i okres ten jest szczególnie ważny, gdyż ucho jest wówczas bardzo delikatne, a noworodek nie potrafi jeszcze mówić o swych dolegliwościach. Osoby zajmujące się dzieckiem nie zawsze jednak wiedzą, jak należy dbać o jego uszy. Pierwszą ważną sprawą jest mycie uszu dziecka w czasie kąpieli. Dość częstym błędem jest przesadna skrupulatność w oczyszczaniu uszu. Uszu niemowlęcia nie wolno oczyszczać za pomocą patyczków z nawiniętą watą ani żadnych im podobnych „instrumentó w”. Wystarcza w zupełności namydlenie ucha za pomocą dobrze zwiniętego knocika z waty i zmycie (w ten sam sposób) przegotowaną wodą, specjalnie do tego celu przygotowaną. W późniejszym okresie dzieciństwa główne niebezpieczeństwo dla narządu słuchu stanowią różne drobne przedmioty wkładane przez dzieci do ucha (groch, pe- re’ki, kamyki, wata itp,). Bardzo często pozostają one przewodzie słuchowym nie zauważone i dopiero bólami ucha dają znać o sobie. Usuwanie tych przedmiotów, które nazywa się ogólnie ciałami obcymi, powinno być dokonywane wyłącznie przez lekarza. Nierozważne i nieumiejętne manipulacje osób niepowołanych do udzielania pomocy należy surowo potępić, gdyż są one niejednokrotnie przyczyną kalectwa. Należy przyjąć zasadę, że w uchu nie wolno manipulować żadnymi twardymi i ostrymi narzędziami.
Również częstym błędem jest zatykanie uszu watą. Ucho zdrowe nie boi się żadnych „przeciąg ó w”. Jeśli natomiast ucho jest chore, wkładanie waty nie pomoże; powinien je zbadać lekarz, który przepisze właściwe leczenie.