Utrzymywanie stanu pobudzenia i czuwania organizmu nie wyczerpuje poznanej czynności tworu siatkowatego

Na tym obszarze znajdują się również tak istotne dla utrzymania życia ośrodki układu wegetatywnego, jak np. ośrodek kontrolujący oddychanie, akcję serca i ciśnienie krwi; wiadomo też, że ma on wyraźny wpływ na czynność gruczołów dokrewnych, na powstawanie odruchów warunkowych oraz procesy uczenia się. Twór siatkowaty jest przykładem istnienia w mózgu ludzkim ośrodków centralizujących i koordynujących procesy zachodzące w organizmie i wykazuje ich wzajemną zależność, co już niejednokrotnie uprzednio podkreślano. Mózg. Mózgiem nazywamy dwie półkule mózgowe i część wzrokową podwzgórza. U człowieka półkule mózgowe są najbardziej rozwinięte, zajmują znaczną część jamy czaszki i stanowią ok. 80% wagi całego mózgowia. W rozwoju rodowym organizmów mózg jest najpóźniej rozwiniętą częścią układu nerwowego i właśnie dzięki wybitnemu rozwojowi mózgu człowiek zdobył możność panowania nad światem zwierząt i nad siłami przyrody. Mózg ma kształt jajowaty. Jego dolna powierzchnia jest spłaszczona i nosi nazwę podstawy mózgu. Powierzchnie boczne i górna są wypukłe. Każda półkula ma 3 powierzchnie: podstawną, przyśrodkową, i górno-boczną. Powierzchnię półkul tworzy warstwa istoty szarej, zwana korą mózgową. Liczne pofałdowania powierzchni, zwane zakrętami mózgu, między którymi znajdują się różnej głębokości szczeliny i bruzdy, pozwalają na podział półkul mózgowych na płaty: czołowy, ciemieniowy, skroniowy i potyliczny. Pod korą znajduje się istota biała zbudowana z włókien nerwowych. Wśród istoty białej (w głębi) widoczne są skupienia komórek nerwowych tworzące omówione uprzednio tzw. jądra podkorowe.