Rogi rdzenia

d komórek rogów przednich odchodzą włókna nerwowe zwane korzeniami przednimi, natomiast do rogów tylnych dochodzą włókna nazwane korzeniami tylnymi. Już w początkach XIX wieku fizjologowie Bell i Magendie ustalili, że korzenie tylne są włóknami czuciowymi, podczas gdy korzenie przednie przewodzą z ośrodkowego układu nerwowego na obwód „rozkazy” ruchowe. Korzenie przednie i tylne wychodząc z kanału kręgowego łączą się ze sobą w pęczki w otworach międzykręgowych. W ten sposób tworzy się 31 par tzw. nerwów rdzeniowych. Do nerwów tych dołączają się także włókna nerwowe układu wegetatywnego. W miejscu połączenia się korzeni leżą tzw. zwoje międzykręgowe, utworzone z komórek, od których odchodzą włókienka czuciowe. Komórki te dają dwie wypustki w kształcie litery T. Jedne z wypustek biegną do rdzenia stanowiąc właśnie korzenie tylne, drugie na obwód, skąd odbierają bodźce czuciowe. Istota biała rdzenia kręgowego zbudowana jest z włókien nerwowych czuciowych (wstępujących prowadzących bodźce do mózgowia) i ruchowych (zstępujących) przewodzących „rozkazy” z mózgowia. Włókna te tworząc tzw. szlaki nerwowe łączą mózgowie z rdzeniem kręgowym, a dalej przez nerwy rdzeniowe z obwodem ciała. Poza tym istotę białą tworzy pewna ilość włókien należących ściśle do rdzenia; łączą one poszczególne jego odcinki między sobą. Są to tzw. drogi własne rdzenia, umożliwiające jego czynność odruchową. Obecność szlaków nerwowych w rdzeniu wskazuje na jedno z jego zadań, tj. przewodzenie bodźców z obwodu ciała do mózgowia i „rozkazów wykonawczych” z mózgowia do poszczególnych narządów.