Połączenia maziowe, czyli stawy

Połączenia maziowe, czyli stawy, zbudowane są w ten sposób, że na końcu jednej kości wchodzącej w połączenie znajduje się zagłębienie, a na końcu drugiej odpowiadające mu kształtem uwypuklenie. Pomiędzy zwróconymi do siebie i pokrytymi chrząstką końcami kości istnieje wąska szczelina. Staw otacza ze wszystkich stron tzw. torebka stawowa, która ma postać mankietu przechodzącego bezpośrednio w okostną jednej i drugiej kości. W ścianie torebki stawowej można odróżnić dwie warstwy: warstwę zewnętrzną, włóknistą, wzmocnioną jeszcze pęczkami włókien łączących końce obu kości (włókna te nazywa się więzadłami), oraz warstwę wewnętrzną, miękką, pofałdowaną, dobrze unaczynioną i unerwioną. Warstwa wewnętrzna wydziela do jamy stawowej śliską ciecz, zwaną mazią stawową, która spełnia taką rolę jak oliwa w trybach maszyny. Stopień ruchomości stawu zależy od kształtu zakończeń stykających się kości. Największą ruchomość posiadają takie stawy, w których jedna z kości ma zakończenie kuliste, a druga tworzy rodzaj miseczki, nazywanej panewką. W taki właśnie sposób kości kończyn górnych i dolnych łączą się z tułowiem.