Oczodoły

Kości mózgowej części czaszki łącząc się z kośćmi części twarzowej tworzą dwa duże zagłębienia nazywane oczodołami. W oczodołach mieszczą się gałki oczne, będące, jak wiadomo, częścią narządu wzroku. Już z tego bardzo pobieżnego opisu kości czaszki wynika, że ochraniają one szczególnie ważne dla życia narządy, a więc narząd wzroku i słuchu, przysadkę mózgową, a przede wszystkim najbardziej rozwiniętą część układu nerwowego mózgowie. Dobrą ochronę zapewnia narządom czaszki zarówno jej silna konstrukcja, jak i umieszczenie głowy na sprężystym, łagodzącym wstrząsy kręgosłupie. Do kości tułowia i szyi należą: kręgosłup, żebra, mostek i kość gnykowa, która charakteryzuje się tym, że leży pomiędzy mięśniami szyi i nie styka się bezpośrednio z innymi kośćmi. Kręgosłup jest trzonem i osią główną całego kośćca. Składa się on z 33 lub 34 kości zwanych kręgami. W każdym kręgu można wyodrębnić 2 zasadnicze części; przednią zwaną trzonem, i część zwróconą ku tyłowi zwaną łukiem kręgu. Z połączenia trzonu i łuku powstaje otwór kręgowy. Ułożone jeden na drugim kręgi tworzą rodzaj słupa (stąd też pochodzi nazwa „kręgosłup”), a z otworów kręgowych powstaje kanał kręgowy, w którym znajduje się rdzeń kręgowy przechodzący w obrębie czaszki w rdzeń przedłużony, należący do pnia mózgu.