ANTYKONCEPCJA: WYKROCZENIE PRZECIWKO ŻYCIU

Konieczne jest w tym miejscu powiedzenie paru słów na temat różnych metod antykoncepcji. Z punktu widzenia ludzkiej duchowości coraz częściej odczuwa się je jako agresję ze strony mężczyzny i poniżenie kobiety. Mężczyźni, przyzwyczaiwszy się do stosowania praktyk antykoncepcyjnych, zatracą szacunek dla kobiet i lekceważąc ich psychofizyczną równowagę, sprowadzą je do roli narzędzia, służącego zaspokajaniu ich egoistycznej żądzy, a w konsękwencji przestaną uważać je za godne szacunku i iuiłości towarzyszki życia . ,
*,Powołanie do prokreacji jest konstytutywne w małżeństwie,’ nie jest taką natomiast faktyczna prokreacja. Gdyby małżeństwo jako sakrament było nieważne z powodu braku potomstwa, oznaczałoby to mierzenie u wagi sakramentu jedynie wydolnością ludzką w dziedzinie płodzenia; związek małżeński i miłość sprowadzone byłyby do pełni seksualności. Jeśli jednak człowiek z wolnej woli wyklucza powołanie do życia nowego człowieka w małżeństwie, to nie jest ono ważne, gdyż taki człowiek nie zgadza się, aby twórcza Miłość i akt płciowy skierowane były na moc prokreacyjną. Uzależniać małżeństwo od płodności małżonków, to sprowadzać ich związek do danych biologicznych, to negować wolność miłości. Ale wykluczać powołanie do prokreacji, kategorycznie się na nią nie zgadzać, to podporządkowywać twórczą zdolność swej ludzkiej mierze i negować własną skończoność wobec Boga” (Albert Chapelle, Sexualité et sainteté — „Seksualność i świętość”). 1