BUDOWA I ROLA SKÓRY

Skóra, której powierzchnia u dorosłego człowieka wynosi ok. 2 m2, pokrywa całe ciało. Znaczenie skóry dla zdrowia organizmu jest najczęściej niedoceniane i często jest ona niewłaściwie pielęgnowana, a nawet wręcz zaniedbywana. O roli skóry dla organizmu może świadczyć fakt, że gdybyśmy wyłączyli jej działanie, np. przez polakierowanie powierzchni ciała, to zdrowy dotąd organizm ludzki nie mógłby żyć. Podobnie dzieje się w przypadkach rozległych oparzeń skóry. Nawet jeśli oparzenie nie jest bardzo dotkliwe, ale zajmuje znaczną powierzchnię skóry (więcej niż 25%), stwarza bardzo poważne niebezpieczeństwo i zagraża życiu. Wprawdzie śmierć wskutek oparzenia jest spowodowana wieloma przyczynami (wstrząs wywołujący zaburzenia w krążeniu krwi, zatrucie organizmu, utrata płynów, soli mineralnych itd.), ale doniosłe znaczenie ma tu również ubytek dużej części zdrowej skóry i jej udziału w ogólnej przemianie materii.
Przykłady te dostatecznie przekonują, że rola skóry w organizmie jest istotnie ogromnie ważna.
Skóra składa się 1) z części zewnętrznej naskórka, 2) części głębszej skóry właściwej oraz
tkanki tłuszczowej podskórnej, leżącej pod skórą właściwą. W naskórku dostrzegamy kilka warstw. Warstwę najgłębszą, leżącą bezpośrednio na skórze właściwej, tworzą komórki kształtu walcowatego, które mnożąc się ustawicznie powodują stałe narastanie naskórka. W warstwie tej gromadzi się barwnik, zwany melaninę, nadający skórze jej normalne zabarwienie. U ludzi o ciemnej skórze barwnika jest bardzo dużo, u osób ze skórą jasną stosunkowo mało. Ilość barwnika w skórze zmienia się w zależności od działania promieni słonecznych. Przy wystawianiu skóry na słońce barwnika przybywa i mówimy wówczas, że skóra „opala się”. Wytwarzanie się barwnika ma znaczenie ochronne, gdyż zabezpiecza on tkanki ciała przed nadmierną, szkodliwą penetracją promieniowania słonecznego, głównie tzw. promieni nadfioletowych.