W wieku szkolnym przyczyną skrzywień może być niewłaściwa pozycja w ławce szkolnej
Takie same wady może wywołać noszenie teczki z książkami w jednej ręce i dlatego wskazane jest, aby dzieci nosiły książki w tornistrze. Czasem przyczyną skrzywień kręgosłupa, szczególnie dawniej, i to zazwyczaj znacznych, były choroby, do których zaliczyć należy przede wszystkim krzywicę i gruźlicę. Każde skrzywienie kręgosłupa jest szkodliwe dla rozwoju organizmu, prowadzi bowiem zawsze do zmiany objętości i kształtu klatki piersiowej. W następstwie powstałych nieprawidłowości w budowie klatki piersiowej wytwarzają się niekorzystne warunki dla pracy serca, czynności płuc i położonej w jamie brzusznej, tuż pod przeponą, wątroby. Jest oczywiste, że upośledzenie czynności tak ważnych dla organizmu narządów odbija się na ogólnej jego sprawności i zdrowiu. Klatkę piersiową tworzy 12 kręgów piersiowych, 12 par żeber i zamykający ją od przodu mostek. Liczba żeber bywa zmienna, czasami jest ich jedenaście par bądź też ponad dwanaście par, jeśli występują dodatkowo żebra szyjne lub lędźwiowe. Zakładając 12 par 7 górnych par nazywamy żebrami prawdziwymi, gdyż łączą się one bezpośrednio z mostkiem własnymi chrząstkami; 5 par dolnych nosi nazwę żeber rzekomych, gdyż bezpośredniego połączenia z mostkiem nie mają. 3 górne pary żeber rzekomych łączą się ze sobą i z ostatnią parą żeber prawdziwych chrząstką, która tworzy tzw. łuk żebrowy. Ostatnie 2 pary żeber są znacznie krótsze i nie mają łączności z pozostałymi nazywamy je żebrami wolnymi. Mostek jest płaską kością nieparzystą, odróżnia się w nim: od góry: rękojeść, trzon i wyrostek mieczykowaty. Kości kończyn górnych łączą się z kośćmi tułowia za pośrednictwem łopatki i obojczyka, którym dajemy nazwę kości obręczy barkowej; kości kończyn dolnych łączą z tułowiem kości miedniczne, które noszą nazwę obręczy biodrowej. W kończynie górnej odróżniamy: kość ramienną, 2 kości przedramienia łokciową i promieniową oraz kości ręki, które tworzą: kości nadgarstka (8 drobnych kostek), kości śródręcza i kości palców. Każdy palec zbudowany jest z trzech członków zwanych paliczkami i tylko palec pierwszy, czyli kciuk, ma ich dwa. W kończynie dolnej kość udowa odpowiada kości ramiennej kończyny górnej, kość piszczelowa i strzałkowa kościom przedramienia, a kości stopy (do których należą kości stępu, śródstopia i palców) są odpowiednikiem kości ręki. Widzimy więc, że budowa kończyn górnych i dolnych jest schematycznie taka sama. Pochodzi to stąd, że w odległych okresach rozwoju rodowego jedne i drugie służyły tym samym celom, a mianowicie spełniały zadania dzisiejszych nóg. Obecna budowa kończyn górnych i dolnych jest wynikiem odmiennej czynności, jaką one pełnią od czasu, kiedy przodek dzisiejszego człowieka przybrał pionową postawę ciała. Czynnikiem modelującym rękę była przede wszystkim wykonywana przez nią praca.
