Witamina C (kwas askorbinowy)
Duże ilości tej witaminy zawierają jarzyny zielone (szpinak, kapusta, sałata), owoce głogu, pomidory, jagody, cytryny, pomarańcze, porzeczki i inne oraz igliwie. Niedobór witaminy C może występować u ludzi żywiących się konserwami bez dodatku świeżych zielonych jarzyn. Niedobór większego stopnia jest przyczyną ciężkiego schorzenia zwanego gnilce (szkorbut). Gnilec rozpoczyna się rozpulchnieniem dziąseł i ich krwawieniem, a w cięższych postaciach krwawieniami do tkanki podskórnej, które na zewnątrz widoczne są jako czerwonosine plamki większych lub mniejszych rozmiarów. Choroba nie leczona prowadzi do wypadania zębów, niedokrwistości, ogólnego wyniszczenia i śmierci. Witamina C jest wrażliwa na wysoką temperaturę, toteż pokarmy gotowane tracą jej duże ilości. Aby tego uniknąć, nie należy jarzyn nadmiernie długo gotować ani moczyć (witamina C jest rozpuszczalna w wodzie). Posiłki zawsze powinny zawierać dodatek surowych jarzyn. Latem o jarzyny nie jest trudno, zimą zaś bogatym źródłem witaminy C jest kapusta kiszona. Należy ją jeść na surowo, tak jak i inne przechowywane na zimę jarzyny i owoce, z których można sporządzać sałatki i soki. Wymienionych powyżej głównych składników pokarmowych i witamin dostarcza organizmowi, praktycznie rzecz biorąc, normalne pożywienie, byle było urozmaicone i w dostatecznej ilości. Wszelkie niedobory, zarówno ilościowe jak i jakościowe, zubożają organizm. Odżywianie nadmierne również nie jest potrzebne i bardzo często wyrządza dużą krzywdę. Przyczyna chorobliwej otyłości kryje się bardzo często w przesadnym dogadzaniu podniebieniu i zbyt obfitym jedzeniu. Człowiek powinien jeść tylko tyle, aby zaspokoić głód (łaknienie); po posiłku powinien mieć uczucie lekkości i chęci do pracy.
