Ucho wewnętrzne

Czyli błędnik, mieszczący się w kości skroniowej jest tą częścią narządu słuchu, w której znajdują się komórki zmysłowe nastawionę na odbieranie dźwięków (a ponadto komórki narządu równowagi. Rozróżniamy błędnik kostny, którego ściany są zbudowane z blaszki kostnej, oraz umieszczony wewnątrz niego błędnik błoniasty, będący jakby nieco pomniejszonym odlewem pierwszego. Błędnik kostny składa się z części środkowej zwanej przedsionki e m, z części idącej ku przodowi, spiralnie zwiniętej zwanej ślimakiem, oraz z odchodzących od przedsionka ku tyłowi 3 kanałów półkolistych. W ścianie dzielącej przedsionek od ucha środkowego znajduje się okienko owalne i poniżej niego okienko okrągłe. Środkowa część błędnika błoniastego, zajmująca przedsionek, tworzy dwa pęcherzyki łagiewkę i woreczek. Od łagiewki odchodzą 3 przewody półkoliste błędnika błoniastego, a z woreczkiem łączy się przewód ślimaka błoniastego. Zarówno wnętrze błędnika błoniastego, jak i przestrzeń pomiędzy nim a ścianami błędnika kostnego wypełnione są płynem. Komórki nastawione na odbieranie dźwięków znajdują się w ślimaku błoniastym prawie na całym jego przebiegu i tworzą tzw. narząd Cortiego.