Obecnie znanych jest 11 papirusów o treści medycznej

Najważniejsze z nich to tzw. papirus Smitha oraz papirus Ebersa. Papirus Ebersa nazywany tak od nazwiska niemieckiego egiptologa, który go kupił od wyżej wspomnianego Amerykanina Smitha, a później przetłumaczy! zawiera porady lecznicze w najróżniejszych chorobach, recepty leków oraz wymienia surowce, z których te leki można wykonać. Dzisiaj można by nazwać ten zbiór poradnikiem lekarskim, jednak w wielu przypadkach przepisy te nie mają nic wspólnego z dzisiejszymi pojęciami lekarskimi i przypominają czasy, w których „leczenie” sprowadzało się do magii i czarodziejskich praktyk. Papirus Smitha, poprawnie przetłumaczony i opublikowany ostatecznie w r. 1930, pochodzi z okresu ok. 1600 r. p.n.e.; jest to jednak kopia zapisu, którego powstanie w oryginale określa się na ok. 3000 lat przed naszą erą. Z bardzo także odległych czasów zachowały się pisane prawa dotyczące postępowania lekarskiego, honorariów za zabiegi chirurgiczne i leczenie oraz określające odpowiedzialność lekarza. Przepisy te zawarte są w zbiorze praw ustanowionych przez jednego z najwybitniejszych władców starożytnego Babilonu H a m- murabiego (17281686 p.n.e.). Zbiór ten, obejmujący różne dziedziny stosunków międzyludzkich, znany jest pod nazwą „Kodeksu H a m m u r a b i e g o”. Cechą znamienną tego kodeksu były bardzo surowe kary za popełnienie przewinienia przewidzianego w Kodeksie. Do dnia dzisiejszego, dla określenia surowości kary i odwetu mówi się ,,oko za oko, ząb za ząb”, a właśnie to powiedzenie zaczerpnięte jest z Kodeksu Hammurabiego. Zacytowany poniżej jeden z-paragrafów Kodeksu, odnoszący się do działalności lekarskiej, świadczy dobitnie, jak surowe były to prawa. Art. 218 Kodeksu Hammurabiego głosi: „Jeżeli lekarz zadawszy mężowi ciężką ranę nożem brązowym przyprawia męża o śmierć lub otworzywszy mężowi nożem brązowym oczodół zniszczył mu oko, należy mu ręce odciąć”.