Kulki gejszy jak sie uzywa

Nowoczesna systematyka opiera się na zasadach podanych przez wielkiego szwedzkiego uczonego Karola Linneusza (17071778), który przedstawił je w swym dziele zatytułowanym „Systema Naturae” w r. 1735, Olbrzymią zasługą Linneusza jest podanie metody klasyfikacji, a nie tylko zaszeregowanie, które także u Linneusza było jeszcze pod wieloma względami niedoskonałe, a jego system w świecie roślin był nawet sztuczny. Wady klasyfikacji Linneusza wypływały głównie z faktu, że nie uwzględniał on w dostatecznym stopniu pokrewieństwa organizmów, co jest podstawą właściwej, naturalnej klasyfikacji. Klasyfikacja naturalna rozwinęła się dopiero po powszechnym uznaniu teorii ewolucji, ogłoszonej przez Karola Darwina wr. 1859. Klasyfikacja ta opiera się, poza uwzględnieniem możliwie największej liczby istotnych cech wspólnych, na wykazaniu pokrewieństwa osobników i gatunków oraz ich drogi rozwojowej, tj. wspólnego pochodzenia.
Linneusz wprowadził dwuimienne nazwy dla określenia roślin i zwierząt oraz bliższe określenie pojęcia gatunku. Wprowadzona przez Linneusza nomenklatura polega na tym, że każde zwierzę i roślina są określane dwoma słowami pierwsze oznacza rodzaj (p. niżej), a drugie gatunek. To podwójne oznaczenie podając od razu wyższą grupę, do której gatunek należy, a więc określając dokładnie osobnika, ma bardzo duże znaczenie w badaniach naukowych. Podstawową grupą w klasyfikacji jest dla Linneusza gatunek, w którym grupuje on osobniki wykazujące wspólne charakterystyczne cechy.* Gatunki, na zasadzie podobieństwa, łączy Linneusz w rodzaje, rodzaje w rodziny te w rzędy, a rzędy w gromady. Po Linneuszu dodano jeszcze wyższą grupę typ,** który łączy gromady.