KILKA WIADOMOŚCI Z DZIEJÓW NAUKI O BUDOWIE CZŁOWIEKA

Początki medycyny gubią się w mrokach dziejów. W tym pierwszym okresie nie można oczywiście mówić o wiedzy o budowie ciała i jego czynnościach. Pierwotnie zajmowano się tylko leczeniem, gdyż choroby i cierpienia są zapewne tak stare jak sama ludzkość. Osoby uprawiające sztukę leczenia nie należały, tak jak jest to dzisiaj, do odrębnej grupy wykonującej określony zawód, tzn. nie byli to lekarze w dzisiejszym rozumieniu tego słowa. Leczeniem zajmowali się głównie czarownicy plemienni, wodzowie szczepowi, kapłani łącząc często w swych rękach wszystkie te funkcje równocześnie. Ci pierwsi „lekarze” wykonywali swą sztukę w oparciu o obserwacje zwierząt, własne doświadczenie i instynkt, silnie rozwinięty u ludzi pierwotnych, oraz w oparciu o słowne przekazy dawane im przez przodków, którzy zazwyczaj pełnili te same funkcje. Pierwotne leczenie wykorzystywało siły natury, właściwości niektórych ziół, wód, mułów i innych czynników naturalnych. Ogromne, a może najważniejsze znaczenie, miały w tym „leczeniu” zaklęcia czarownika, modlitwy i ofiary, a więc ta całkowicie tajemnicza dla chorego i szokująca część „terapii”, która w pewnym stopniu przetrwała do czasów dzisiejszych w postępowaniu znachorów.