Hippokrates i jego wiedza

Hippokrates wiedział już dużo, jak na owe czasy, o budowie i czynnościach ciała, jednak w spisanych przez niego księgach jest też wiele błędów. Główną ich przyczyną były przepisy religijne, zabraniające otwierania zwłok ludzkich i nakazujące natychmiastowe grzebanie ciał po śmierci. W tych warunkach wszelkie wiadomości o budowie człowieka opierały się przede wszystkim na wnioskach wyprowadzanych z budowy zwierząt i tylko wyjątkowo w przypadkach rozległych zranień na obserwacjach budowy ciała ludzkiego. Hippokrates uważał np. mózg za gruczoł, którego śluzowa wydzielina może przedostawać się do nosa. Mimo że znał on serce i jego budowę, nie rozumiał działania i twierdził, że serce pobiera pożywienie z płuc. Krew, zdaniem Hippokratesa, ma się rodzić w wątrobie i śledzionie i z nich rozchodzi się po organizmie. Pewne przyczynki do nauk lekarskich, a więc i do wiedzy o budowie i czynnościach ciała, wnoszą również i filozofowie.
Anaksagoras (ok. 500 r. p.n.e.) dopatruje się wspólnego pochodzenia zwierząt i ludzi z tej samej materii i opisuje dostrzeżone przez siebie komory mózgowe. Żyjący mniej więcej w tym samym czasie Alkmajon z Krotonu (filozof i lekarz) odróżnia żyły od tętnic i opisuje nerwy, które uważa za kanały wiodące do mózgu. Znajdując u kóz połączenie pomiędzy gardzielą a uchem wyprowadza wniosek, że ucho służy kozom do oddychania.