W wydalaniu biorą udział różne układy

Układ pokarmowy wydala niezużyte resztki pokarmowe i szkodliwe produkty przemiany materii w postaci kału, a przez układ oddechowy dzięki czynności płuc zostaje wydalony gazowy produkt przemiany materii, tj. dwutlenek węgla. Narządami specjalnie nastawionymi na wydalanie są nerki. Czynność ich pozwala na usunięcie wielu trujących substancji, które bądź wytwarzają się w organizmie jako produkty rozpadu, bądź dostają się do niego z zewnątrz (różne trucizny, składniki leków itd.). Nerki spełniają poza tym ważną rolę regulatora utrzymującego nawodnienie tkanek ciała na właściwym poziomie. Skóra swą czynnością wydalniczą uzupełnia działanie nerek. Przeciętnie wydala ona dziennie około litra potu, który składa się w 98% z wody i 2% ciał stałych. Te ostatnie to głównie rozpuszczone w wodzie zbędne produkty rozpadu białek (mocznik, amoniak) I sól kuchenna. Wydzielanie gruczołów łojowych ma duże znaczenie dla utrzymania normalnych, obronnych właściwości skóry oraz dla omawianej już uprzednio regulacji temperatury. Przyjmuje się, że wydzielanie łoju wynosi 1 do 2 g na dobę. Nie mniej ważną od poprzednich właściwością skóry są tzw. czucia skórne, to jest zdolność odczuwania dotyku, różnic temperatury (ciepła zimna) i bólu. Zdolność tę posiada skóra dzięki drobnym zakończeniom nerwowym, które przekazują otrzymane podrażnienia do ośrodkowego układu nerwowego. Z chwilą kiedy dojdą one do nadrzędnej centrali nerwowej, jaką jest mózg, zostają zamienione na odpowiednie wrażenia ucisku, temperatury i bólu. Skóra stanowi więc ważny narząd zmysłu, chroniący organizm przed uszkodzeniami i pozwalający poznawać otaczające środowisko: Na zakończenie opisu czynności i roli skóry w organizmie trzeba raz jeszcze podkreślić jej znaczny udział w ogólnej przemianie materii, w mechanizmach tzw. odporności ogólnej organizmu, jak również w wytwarzaniu tzw. miejscowych odczynów obronnych, np. w przypadkach wtargnięcia bakterii przy skaleczeniach skóry.