Ile trwa cieczka u psa

Chociaż teorię Oparina do dziś uznać należy za najbardziej wszechstronnie wyjaśniającą pierwsze etapy powstawania życia z materii nieorganicznej, to jednak nie wyjaśnia ona dostatecznie dalszych procesów organizacji żywej materii. Badania najnowsze łączą wyjaśnienie powstawania życia i jego rozwoju z rozwiązaniem problemu tworzenia się i dalszych przemian tzw. nukleoproteidów, tj. połączeń białkowych występujących w jądrach komórkowych. Ich istotnym składnikiem, o niezwykłych i w pewnej mierze poznanych już cechach, są tzw. kwasy nukleinowe. Poznano już budowę tych kwasów oraz w pewnym stopniu mechanizm samo pomnażania się ich cząsteczek, a także ich rolę jako przekaźnika tzw. informacji genetycznej, czyli dziedziczności. Syntezą mocznika dokonaną w r. 1828 przez F. Wohier udowodniono, że do powstania związków organicznych (takich,’ jakie występują w żywych organizmach) z pierwiastków chemicznych lub związków nieorganicznych nie jest potrzebna żadna „siła życiowa”, w co uprzednio powszechnie wierzono. Od tego czasu z substancji nieorganicznych wytworzono ogromną liczbą związków organicznych (w tym również białkowych), a dawny podział na „chemię organiczną” i „nieorganiczną” stracił już sens i są to już dziś nazwy tradycyjne. Przy użyciu mikroskopu elektronowego stwierdzono, że istnieją formy życia, nie mające organizacji i budowy komórkowej, które są właściwie żywą, skomplikowaną cząsteczką białkową. Tworami tymi są wirusy, zwane dawniej zarazkami przesączalnymi,’ gdyż przechodzą przez najbardziej ścisłe filtry. Są one wyraźnym przykładem istnienia form połączeń białkowych na pograniczu życia i materii nieożywionej. Nie oznacza to jednak, że wirusy są etapem w rozwoju form życia; uważa się, że powstały one dopiero wówczas, gdy istniały już organizmy komórkowe. Wirusy są przyczyną wielu chorób u ludzi, zwierząt i roślin. U człowieka mogą wywoływać np. takie choroby, jak grypę, zapalenie płuc, katar nosa, ospę, chorobę Heinego-Medina (paraliż dziecięcy), odrę, wściekliznę i wiele innych. Przedstawione fakty dowodzą, że zasadnicza linia rozumowania w teorii (hipotezie) Oparina jest słuszna, a niezwykle szybki postęp nauki w dobie dzisiejszej pozwala wierzyć w szybkie uzupełnienie brakujących ogniw tej teorii.