Grupa tkanki nabłonkowej

Do grupy tej należą tkanki stanowiące najbardziej zewnętrzną warstwę naszego ciała oraz tkanki wyściełające ściany przewodów i jam wewnątrz ciała. Znamienne dla tej tkanki jest ścisłe przyleganie do siebie jej komórek; ściśle przylegają do siebie płaskie komórki nabłonka tworzącego wierzchnią warstwę skóry i równie ściśle przylegają walcowate komórki wyściełające jelita i drogi oddechowe. Taki ścisły układ komórek, niezależnie od ich kształt, umożliwia tkankom nabłonkowym wypełnianie w organizmie wyżej wspomnianej roli osłaniającej i wyściełającej. Tkanka nabłonkowa posiada jeszcze jedną swoistą cechę. Komórki jej mogą wnikać głębiej, w niżej leżące tkanki, i wówczas zmieniają swój charakter stając się komórkami wydzielniczymi, czyli gruczołami. Gruczoł może być jednokomórkowy lub tworzy go skupisko wielu komórek. W tym ostatnim przypadku wydzielina poszczególnych komórek zbiera się we wspólnych przewodach gruczołowych, którymi wydostaje się na zewnątrz tkanki nabłonkowej. Gruczoły, których wydzielina uchodzi na zewnątrz bądź na powierzchnię skóry, bądź do przewodów wewnątrz ciała nazywamy gruczołami otwarty- m i lub zewnątrz wydzielniczymi.