Edward Loth

Edward Loth (1884-1944) prof. Uniwersytetu Warszawskiego, znany jest w świecie jako wybitny anatom i antropolog. W roku 1931 ukazało się jego podstawowe dzieło z dziedziny antropologii pt.: „Człowiek przeszłości”. W dziedzinie anatomii zajmował się głównie badaniami układu mięśniowego i miękkich części ciała ludzkiego. Wiele jego prac ukazało się w językach obcych. Profesor E. Loth zginął w czasie Powstania Warszawskiego. Spośród histologów o sławie światowej wymienić należy:
Henryka Hoyera seniora (18341907), prof. Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie. Wyróżnił się on badaniami nad najdrobniejszymi naczyniami krwionośnymi, zwanymi włosowatymi oraz badaniami nad budową szpiku i węzłów limfatycznych. H. Hoyer wykształcił wielu sławnych polskich histologów. Władysława Szymonowicza (1869-1930) prof. Uniwersytetu Lwowskiego badacza budowy komórki i mikroskopowej budowy ciała. Napisał on doskonały podręcznik histologii, który tłumaczony był na wiele języków (angielski, włoski, hiszpański, niemiecki).
Oprócz wyżej wymienionych wielkie zasięgu w dziedzinie histologii położyli Polacy: Remak, Dogieł, Strassburger, Mayzel, Cienkowski, którzy przebywając poza krajem wymieniani są często jako uczeni obcych narodowości. W fizjologii wsławili się badaniami Napoleon Cybulski i Adolf Beck.
Cybulski odkrył hormon nadnercza adrenalinę i podał metody badania szybkości przepływu krwi w naczyniach krwionośnych. Beck zajmował się badaniami prądów elektrycznych wykrytych w organizmach zwierzęcych i ludzkich. Nazwiska podane nie wyczerpują oczywiście długiej listy sławnych uczonych polskich z dziedziny anatomii, histologii i fizjologii. Dorobek polskich uczonych w tych naukach jest imponujący i postęp wiedzy wiele Polakom zawdzięcza. Dorobek ten świadczy o tym, że nawet w ciężkich dla nauki polskiej okresach (zabory, druga wojna światowa) rozwijała się ona nieprzerwanie.